Het geloof in de zelfhelende krachten van het lichaam maakt dat ik op deze weg ben geraakt. Gelovend dat er iets meer is, een groter geheel bestaat dan ons klein aards leven.
Steeds gelovend dat er een verbondenheid bestaat tussen mensen, ben ik voortdurend op zoek naar deze verbondenheid.
Zelf ben ik nog op weg, zoekende, soms even in verbondenheid maar dan is het weer weg. Ik heb tenslotte mijn eigen weg af te leggen. Maar dat weerhoudt me niet van mensen te bezielen, er voor te leven, mij te laten zien en te laten raken door deze mensen.
Een vrouw in beweging omdat dit voor mij belangrijk is in het leven, steeds in beweging te blijven. Zowel mentaal, fysiek, emotioneel en spiritueel.
Life is beautiful, het leven is mooi.
Steeds het mooie zien, elke dag weer. En als het even niet gaat, naar buiten gaan en naar de lucht kijken en ademen, ademen, ademen.
Het leven inademen, weer uitademen en dit herhalen.
In mijn hart ben ik ongelofelijk dankbaar voor Pierre, mijn man, die aan mijn zijde blijft op de weg die ik bewandel.
David en Maarten, mijn kinderen, die mijn grootste spiegels zijn.
Voor al die leraren, mensen op mijn pad, die me het leven laten zien.